داوود سوری، اقتصاددان

تزریق منابع مالی به تنهایی نمی‌تواند موجد رشد باشد. ممکن است در کوتاه مدت مثلا برای فصل در پیش‌رو روند رشد اقتصادی را صعودی کند اما این رشد، رشد پایداری نخواهد بود. اقتصاد ما سال‌هاست که نیازمند اصلاحات ساختاری است و تا زمانی که اصلاح ساختار رخ ندهد و درهای بسته اقتصاد و انحصار از بین نرود نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم تزریق منابع معجزه کند.

علی فرحبخش، اقتصاددان

تزریق منابع بانک مرکزی در بازار بین بانکی نتیجه‌ای جز افزایش بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی و در نتیجه افزایش ضریب فزاینده و پایه پولی نخواهد داشت. تزریق 7500 میلیارد تومان به بودجه عمرانی هم در شرایط کاهش شدید درآمدهای نفتی و بار سنگین پرداخت یارانه‌ها در بودجه دولت منبعی جز استقراض از بانک مرکزی و افزایش پایه پولی در پی ندارد. سیاست تحریک تقاضا به‌نوعی بازگشت به عقب و آزمودن آزموده‌ای است که بارها از امتحان با شکست بیرون آمده است. در حالی که رشد پایه پولی در پایان مردادماه به 19 درصد و رشد نقدینگی به 23 درصد رسیده است، مشخص نیست چگونه عده‌ای هنوز این سیل نقدینگی را کافی نمی‌دانند و مایلند دوباره بر بوق نقدینگی بدمند. به لحاظ اقتصاد سیاسی هر زمان انتخابات نزدیک است و هزینه اصلاحات اقتصادی نیز سنگین است، معمولا سیاست‌گذاران از اجرای اصلاحات عمیق اقتصادی اجتناب می‌کنند و تلاش می‌کنند تا با سیاست‌های کوتاه‌مدت بر وزن سبد رای خود بیفزایند.

سعید لیلاز، تحلیلگر اقتصادی

وقتی دولتی تصمیم می‌گیرد از طریق تزریق منابع مالی به طرح‌های عمرانی تقاضا را تحریک کند در کوتاه‌مدت چنین سیاستی تورم‌زا خواهد بود و فقط باعث خواهد شد تا تقاضا تحریک شود. اما در بلند مدت با به ثمر رسیدن پروژه‌های عمرانی اثری ضد تورمی خواهد داشت و کاهش تورم را سبب خواهدشد.

علی دیواندری، رئیس پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی

در حال حاضر نیاز است تقاضای کل در اقتصاد ملی تحریک شود و یکی ابزارهای کارامد، استفاده از ابزارهای انبساط پولی است که به نظر می‌رسد مسولین اقتصادی کشور بخوبی آگاهند استفاده بی‌قاعده از ابزارهای پولی منجر به افزایش نقدینگی و در نتیجه افزایش تورم می‌شود. این دولت برای فائق شدن بر این پیچیدگی، راهکار انبساط پولی مدیریت شده را انتخاب کرده است.